Dag 21 - Skyline Drive and Bears (of toch niet?)

Het is zondag 11 augustus

De nacht is redelijk gegaan. Ik doe al mijn rek en strekoefeningen en kan dan redelijk soepel opstaan. En met redelijk bedoel ik rug horizontaal met de vloer gelijk. Even douchen maar en dan de wonderspray van de Walmart er weer op. De Super 8 heeft ontbijt inbegrepen maar dat stelt niet zoveel voor. We kunnen wel wafels bakken dus Annabel voorziet iedereen. Alle pillen weer ingenomen en de meiden helpen Jur de auto weer volladen.

We rijden de Skyline Drive in Shenandoah (https://en.wikipedia.org/wiki/Shenandoah_Valley , ik zal later wat meer info over het park toevoegen) op. 

 Het is een Nationaal Park dus je moet entree betalen. Na het toegangshokje zien we meteen herten aan de kant van de weg. We zien in in ieder geval een moeder met baby, echte Bambi met stippen en witte spiegel. Om 9:30 stoppen we bij het eerste ranger punt. In de hoop op koffie maar ook om te kijken wat we nog kunnen doen onderweg (en weer even de rug rechtop zetten, lang leve de yoga oefeningen). Een echte hike zit er waarschijnlijk niet in. Koffie helaas ook niet, zo blijkt. 

Olivia doet mee aan het junior ranger programma. Ze moet een aantal bladzijden uit een boekje maken. Veel onderweg opdrachten met sporen zoeken en bomen identificeren en zo. 
We kiezen voor makkelijke opdrachten omdat het volgende ranger punt voorbij ons exit point zit. Dus een kwartier later legt ze haar ranger eed af en ontvangt ze haar badge. Zo trots als een pauw. De ranger heeft aan dat de beren zich nu aan het volvreten zijn voor hun winterslaap en veel zichtbaar zijn. Dat belooft wat!

De eed staat op film, kijk maar onder aan deze pagina!

Om half 12 stappen we weer uit, voor een korte, makkelijke wandeling. Dat gaat inderdaad goed. Wildlife? Veel vlinders en ander vliegend ongedierte. Veel met 1000 poten, gesneuvelde en druk krioelende. Bij gebrek aan beren in het woud zetten we Roos en Madelief nog maar eens extra op de foto. Hier ook picknick met broodjes. Achteraf misschien niet heel slim met beren in de buurt maar we hebben echt weinig geluk.

We rijden langs een prachtige weg, met heel veel mooie uitkijkpunten. Er is woud zo ver je kunt zien en de ene heuvelrug ligt achter de andere. Er is niet veel verkeer en soms voelen we ons heel alleen op de wereld. En maar om ons heen blijven kijken maar geen hert of beer meer in zicht.

Bij Thornton Gap gaan we, na ongeveer 33 mijl van de Skyline af, we rijden 30 mijl per uur en zo gaan we vandaag onze eindbestemming niet bereiken. Harder rijden kan en mag niet want dan mis je al die beren aan de kant van de weg ;-). 

Via Luray komen we op Interstate 81. We komen langs Verona, grapig want daar zitten Renko en Joce in de buurt. Het landschap hier is prachtig. Weidse blikken over kilometers met rolling hills, vol met donkergroene bomen. Geen weides, alleen maar bomen in de verte. Echt heel anders dan bijvoorbeeld zuid Duitsland of Oostenrijk. De schaarse bebouwing is wit, soms afgezet met grijs. De silo's zijn ook wit met een metaal rond dak. Het ziet er prachtig en soms ook heel verlaten uit. We rijden vaak alleen op de weg. Er cirkelen heel veel roofvogels rond, maar er is bijna geen roadkill. Bij een koffiestop rond 14:00 zien we een grote vlinder op de gril van de auto zitten. Hij leeft nog. Weer even lopen, mijn rug valt niet tegen.

Op de kaart ziet Shenandoah er vrij smal en klein uit. Als je er doorrijdt merk je dat het toch wel enorm is en echt een natuurpark. Niet met de megabomen zoals in de westelijke staten maar toch heel indrukwekkend.

Het is al bijna 6 uur als we aankomen bij onze guest cottage. We worden vrolijk begroet door Ierse setter Milo en de sheepdog Bay van de buren.

Susan legt ons uit hoe de cottage werkt en wat we allemaal mogen gebruiken. Alles dus. We lopen nog even door het bos naar het privé meer. Heerlijk zwemmen morgen. Er ligt een kano, die hoort er ook bij.

We hebben een terras met tafel en stoelen en de BBQ staat ter beschikking. De cottage zelf is super schattig. 

Buurvrouw Claire komt ook kennismaken. Later brengt ze sla voor bij onze pasta. Heerlijk, weer eens zelf koken. Gezellig ook, zo'n bedelende hond onder de tafel.

Claires 19 jarige dochter Chloe is ook thuis gekomen en wil graag met Lauren en Annabel kennismaken. de hele avond zitten we gezellig te kletsen. Ik ga ook nog even langs.

Claire is schilder, ze is gespecialiseerd in muurschilderingen en speciale effecten (marmer look en fake hout etc) In deze buurt is daar niet veel werk in dus nu is ze huisschilder, 6 dagen per week. We horen verhalen alsof we naar een film kijken. Chloe heeft namelijk 10 broers en zussen, van de zelfde vader maar allemaal verschillende moeders.  Ze heeft recent nog een oudere broer via Facebook ontdekt. We wisselen verhalen uit over studerende kinderen, de kosten hiervan en hoe de schoolsystemen in elkaar zitten, heel boeiend. Wij mogen echt niet mopperen...Ze haten Trump overigens.

Inmiddels lonkt het grote bed in de cottage en het blijkt inderdaad heerlijk te liggen. Morgen geen wekker en de hele dag lekker aanrommelen. Goed vooruitzicht. De krekels zingen ons in slaap.