Dag 26 - Beieren en tubing

Het is vandaag vrijdag 16 augustus

We zwaaien nog even naar de bisons als we wegrijden. We zijn mooi op tijd en er is verder niemand om afscheid van te nemen. Helaas, dan gaan we maar. We hebben uitgebreid in het gastenboek geschreven. Het was een hele leuke tussenstop, echt een aanrader.
We gaan nu richting het diepe zuiden, de staat Georgia staat op het programma. Gebied van de Antebellumtrail, dorpjes die in de Burgeroorlog (1861-1865) gespaard zijn door de legers en nog in volle glorie te bewonderen zijn.

Maar hier gaan we niet in één keer naar toe rijden, we maken een tussenstop in Athens. En voor dat we daar zijn gaan we eerst naar Helen. En de allereerste tussenstop maken we bij het afvalstation, we moeten onze vuilniszakken netjes uitpluizen en alles in de juiste bak gooien.

Tussendoor scoren we natuurlijk ook nog koffie en een Confetti Chip cookie. Zo jammer dat de Starbucks die in Nederland niet verkoopt! Goeie wifi dus ik werk een poosje aan het verslag. De dames kunnen weer afleveringen van hun favoriete series downloaden, everybody happy!








Helen is een heel klein dorpje in Georgia, er wonen maar 430 inwoners. Toch is het een van de meest bezochte plaatsen van Georgia, het staat in de top 3. Het was ooit een Cherokee dorp maar toen er goud gevonden werd kwamen de kolonisten in grote getale. Toen de goudkoorts over was verliet men dit dorp weer. Begin twintigste eeuw werd het een boswinningsgebied en werd het spoor er naar toe doorgetrokken.

In de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw was er veel meer vraag naar plastic dan naar hout en kreeg Helen het wederom voor de kiezen. Toeristen lieten het ook afweten. Een aantal slimme zakenmannen kwamen in 1968 op het idee om Helen om te toveren in een Beiers Alpine dorp. Het hele dorp werd onder handen genomen. Huizen werden aangepast, asfaltstraten werden keien steegjes en Duits ogende torentjes verschenen in het landschap. Het was meteen een enorm succes, zeker toen ook het Oktoberfest werd geïntroduceerd.

Het landschap waar we door heen rijden is inmiddels bekend maar blijft erg mooi om te zien. Langs de kant van de weg zien we zowaar een hele dikke kalkoen staan. Te langzaam voor een foto, haha. Er zijn ook weer hele stukken waar we bijna alleen rijden. De wolken hangen weer laag, het zijn echt de Great Smokey Mountains. Bij Clarkesville zien we voor het eerst een voror Georgia zo kenmerkend herkenningspunt: de watertoren met de naam van het stadje erop. Ze zien er een beetje uit als grote, alienachtige, spinnen die je al van verre boven de bomen ziet uitsteken.


Op het filmpje kun je landschap zien en de eenzaamheid. We vragen ons af of deze manier van roadtrippen wel echt iets is om blij van te worden, eentonige wegen, veel dezelfde natuur. We zijn in ieder geval blij dat we geen dagen ingepland hebben waarop we 8 uur inde auto zitten. Dat zou wel heel saai zijn.

Helen is hilarous. Geweldige kitscherige pandjes in Duitse stijl en aankleding met bloembakken. Je kunt je voorstellen hoe de XXL Amerikanen hier in dirndels en ledehosen rondelopen in oktober.
Natuurlijk ook een monument voor de gesneuvelden.De echte attractie voor ons is echter de rivier die door het plaatsje stroomt. Hierop kun je namelijk tuben, een soort van raften in je eigen neonkleurige megazwemband. En dat willen we doen!

 

Eerst even goed insmeren en picknicken en dan maar eens informeren hoe alles werkt. We picknicken met uitzicht op de rivier en het is heel grappig om te zien hoe wisselend de motoriek van de voorbij tubende mensen is. Er blijven wat mensen steken, er kiept eens iemand bijna om, we hebben een mooi plekje zo, eerste rang. Olivia vind het echter maar een eng idee, ze wil liever naar het waterpark. Daar kun je ook in een band drijven maar dan in een rustig baantje in het zwemband. De glijbanen lijken haar ook leuker dan de aangekondigde stroomversnellingen.

Opsplitsen dus. Jur, Lauren en Annabel gaan de rivier af en Olivia en ik gaan naar het waterpark. Het onverschrokken drietal wordt met een grote schoolbus naar het beginpunt gebracht en zal na hun woeste avontuur ook naar het waterpark komen.

Het waterpark is niet zo heel groot, je kunt een rondje in een band in een hele rustige wildwaterbaan meedrijven. Ik denk dat je daar een kwartier over doet. Verder zijn er nog 2 grote glijbanen: van het soort waarbij je bij de landing het water dat via je neus binnenkomt er via je oren weer uitloopt. Het is echter heerlijk chill en wij vermaken ons wel.

Tegen half vier komt de rest ook aan en gaan de meiden nog even samen van de glijbanen af. Het tuben was fantastisch. Ze zijn in ongeveer anderhalf uur de rivier afgedreven, met her en der een stroomversnelling.

Het zou kunnen dat Jur een keer vastzat en dat daar een filmpje van gemaakt is....... zie onderaan de blog ;-).

Het park sluit om 5 uur en na al die inspanning hebben we wel trek. Op naar de McDonalds, want Olivia mocht kiezen.
Hier zien we voor het eerst hele dikke mensen, ook hele families met hele jonge kinderen die al veel te zwaar zijn. Hier op het platteland komen weinig toeristen, iedereen wil een praatje met ons maken. Grappig dat de Mac net stroopwafel mcFlurry's heeft waar grote foto's van Amsterdam bij hangen. Konden we mooi laten zien waar we vandaan komen.

Als we gegeten hebben gaan we weer op pad. Het is nog een klein uurtje rijden naar ons hotel in Athens. Athens blijkt een mooie studentenstad te zijn, we zien veel jonge mensen op weg naar datenight. De stad is ook heel heuvelachtig en daarom gaan we geen wandelingetje meer maken. Het is nog steeds best wel warm en een douche na al dat zwemmen en dobberen klinkt beter in de oren. Ik heb een hele goede deal kunnen vinden op internet waardoor we nu een suite hebben in het Hilton. Woonkamer, keuken, 2 slaapkamers met 2 badkamers en dat voor de prijs van een motel.

 

De auto staat in de parkeergarage en wordt via valletparking naar je toegebracht. We denken dat we alles wat we nog hebben mee naar de kamer hebben genomen maar Jur moet nog 3 keer terug naar de garage. Oeps. Hij heeft een nieuwe vriend gemaakt in de garagemedewerker, de beste man had wel medewlijden met die arme Nederlandse man met zoveel dames op sleeptouw. 

De douches zijn heel fijn, de bedden zijn groot en comfortabel, we gaan lekker slapen.

Onze polar steps app laat mooi zien hoe ver we al gereisd hebben.