Dag 18 - Panda's en White House

Het is donderdag 8 augustus

Vanochtend is het weer lastig wakker worden. Ik sliep gezellig met Annabel in 1 bed en die slaapt als een octopus, allemaal tentakels die wisselend over je heen gelegd worden. Heel gezellig ;-). We gaan beneden in het restaurant eten. Lauren komt later want die staat nog lekker te douchen. Het is een echt restaurant met gedekte tafels en een chef die aangeeft waar je mag zitten. Thee en koffie worden geserveerd, rest is in buffetvorm. Mmm lekker hoor: vers fruit, pancakes, bagles, yoghurt, bacon, eieren, kleine pakjes cornflakes en nog veel meer.

Als we er klaar voor zijn pakken we een Lyft naar de zoo. Dit kost zo'n 12 dollar voor een pokkeneind lopen. Goede deal dus want het is al weer pittig warm. Openbaar vervoer is echt geen optie, dan moet je alsnog ver lopen.

De dierentuin ligt in een bosachtig gebied met veel heuvels en een rivier. De woonwijk eromheen ziet er ook prachtig uit. Allemaal mooie tuinen, veel bloemen. Dit is vast een fijne stad om te wonen.
Het valt ons op dat de mensen er hier ook anders uit zien. Veel nette pakken en jurken.

Bij de Zoo aangekomen lopen we zo naar binnen. Omdat het onderdeel is van het Smithsonian Institute is de toegang gratis, net als alle musea die ook tot deze organisatie behoren. En dat zijn er nog al wat. In de schaduw van de hoge bomen lopen we eerst naar de kinderboerderij waar we zwart wit gevlekte koeien zien. Heel Nederlands, haha.

Er loopt ook een Amish gezin rond en dat is toch wel een bijzonder gezicht. Vader en moeder met minstens 9 kinderen, gekleed alsof ze figuranten uit het Kleine Huis op de Prairie zijn.

Amazonia is ons volgende doel. Daar is het onverwacht heerlijk koel. Ook dit is weer prachtig aangelegd. Eerst lopen we langs de vissen. Hier zwemmen mega Arapaima, anderhalve meter zijn ze zomaar.

Deze vissen kennen we van National Geographic's River Monsters en het is heel cool om ze zo te zien. Over een half uur worden ze gevoerd en deze tijd brengen we door met een aardige (oma) vrijwilligster.

Zij is een gepensioneerde highschool science teacher en zit vol verhalen. Bij de sidderaal hebben we stroom opgewekt, we zochten naar de luiaard (grote favoriet van ons allen) maar omdat het regenwoud zo goed is nagemaakt kan die zich goed verstoppen  en wordt hij zelden gespot. Onze gids had hem nog maar 7 keer gezien sinds 2009. De roze lepelaar was ook heel fotogeniek.


Het was heel gezellig met onze (bijna) privégids. Ze kwam oorspronkelijk uit Boston en was net op vakantie in Denemarken geweest. Dit soort gesprekjes, die heel makkelijk gaan, maken vakantie in een Engelstalig land zo leuk. Dit was in de UK in 2016 ook al zo.
Het uiteindelijke voeren van de vissen was cool. De pikorde was duidelijk zichtbaar, eerst de joekels en als laatste mochten de grazers de restjes van de grond halen. We nemen afscheid van onze gids en gaan door, op zoek naar Amerikaanse dieren.

Als eerste de Bald Eagles. Dit nationale symbool van Amerika moeten we toch gezien hebben. We lopen er, afgeleid door de wolven zo langs. Snugger! Dan eerst maar lunch met een salade en wat frietjes. Broodjes kennen ze in dit soort gelegenheden niet.

Dan staan de panda en de bizon op ons lijstje. Het pandavrouwtje is zwanger en wordt uit zicht gehouden.
De man moest opdraven zodat iedereen foto's kon maken. Hij was het gewend.

Met een omweg lopen we, toch nog via de arenden, naar het hek. Nog even op bezoek bij Smokey Bear, al decennia het  boegbeeld van de preventie van bosbranden.

We bestellen weer een Lyft (in het "wild" nog herten gezien)en gaan terug naar het hotel. Even lekker afkoelen in het zwembad, het is 34 graden, het voelt nog warmer door de luchtvochtigheid en daar worden we niet zo blij van.








Rond 5 uur gaan we gedoucht en wel richting Trumps tijdelijke woning. we hadden van te voren een bezoek aangevraagd maar hij wilde ons niet ontvangen. Scheelde een discussie want Lauren weigert om er naar binnen te gaan zolang die mafkees daar woont.

Maar dan, het zal toch niet?  De hekken rondom het White House staan in de steigers en blokkeren het zicht behoorlijk. De meiden vinden de mensen met hun semi permanente protest stalletjes heel interessant.

Jur heeft last van zijn nek en schouder, waarschijnlijk raar gelegen.  We gaan op zoek naar avond eten. en sluiten af met koffie bij de Starbucks en zijn rond half 8 in hotel. Het is mooi geweest, Olivia is echt gesloopt.

We besluiten om morgen de highlights van de stad via een hop on hop off systeem te gaan doen. Deze stad is te groot om alles te gaan lopen. Vandaag ook weer dik 13.000 stappen gezet.

Nagekomen bericht over onze in Cape Cod verbrande onderdelen: inmiddels lopen we als vervellende slangen rond. Velletjes pielen is de nieuwe hobby. Sorry about that!