Jur heeft de hele nacht lopen spoken maar geeft aan dat we kunnen gaan rijden. Tenminste, als wij de auto kunnen inladen want vooruit komen ho maar. Aangezien wij stoere vrouwen zijn kunnen we dat uiteraard. De koffers en tassen staan klaar en de meiden laden de auto is. Ze hebben de afgelopen keren goed opgelet want alles staat precies goed en op een handige plek. We laten het huis netjes achter, stoppen Jur vol met pillen uit de huisapotheek en stellen de navi in op ons volgende airbnb adres, in Mount Pleasant, Charleston. De regen tikt gezellig op het dak (hoe werkt die bloody ruitenwisser!!!) en we zitten in no time op de snelweg.
Met nog 110 mijl te gaan zien we het landschap nu veranderen. Van bosrijk naar grasland en wetland. We passeren de grens van South Carolina, we zijn in de veertiende en laatste staat van deze vakantie. Van Interstate 95 draaien we Highway 17 op en dan zien we voor het eerst het hangende Spaanse Mos in de bomen. Duidelijk een ander landschap, Jur hoopt nu op alligator roadkill. We hebben wel genoeg onbestemde grijze bosdieren en wasberen gezien. Links en rechts zien we meren en moerasgebied, in de verte zie je aan de lucht dat we richting de zee gaan.
Van die gekke bootjes die eruit zien alsof ze om zullen slaan zodra je een vis aan de lijn hebt.
De sfeer is zo anders dat we spontaan zin in strand en flaneren krijgen. Vooral als we een pelikaan zien, die een stukje meevliegt!
Mount Pleasant is ook een buitenwijk van Charleston en om daar te komen moeten we weer over een hele hoge brug rijden. Links en rechts zien we grote havens, industrie een ook het vliegdekschip wat nu een museum is. Het hekje is niet zo hoog, wat fijn is voor het uitzicht maar wat minder fijn voor mijn veiligheidsgevoel.
Vlotjes rijden we ons nieuwe buurtje binnen, het ziet er heel gezellig uit. We hebben het hoekhuis aan het eind van een carré, vlak naast het tennisveld en het zwembad.Al deze wijkjes hebben dit soort gedeelde voorzieningen. Als we uitstappen voelen we de hitte en de luchtvochtigheid, oef. Snel de deur open maar het beveiligde sleutelkluisje stribbelt wat tegen. Uiteindelijk staan we binnen en ook in deze woning staat de airco op standje diepvries.
In de loop van de week zullen we merken dat dicht echt nodig is en dat we er ook snel aan wennen. Het naar buiten gaan blijft echter wel steeds een opgave.
Er staan 2 comfortabele banken in de woonkamer, we parkeren Jur op 1 ervan. De meiden verdelen de slaapkamers (op de 1e verdieping) en net zo vlot als het inladen ging, gaat nu ook het uitladen. Binnen no time staat alles binnen en worden er kasten gevuld. We hebben 2 badkamers, wat een luxe!
De supermarkt zit echt vlakbij, de Publix is een fijne winkel. We slaan goed in en gaan dan door naar de McDonalds want koken heb ik echt geen zin meer in. We waren in iedere geval voldaan en als we thuis komen gaan we lekker slapen (de fotoshoot gaat lekker, haha).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten