Dag 6 - Pilgrims en Wampanoag

Zaterdag 27 juli

Vandaag starten we met onze echte roadtrip, we gaan door naar onze volgende bestemming: het eiland Cape Cod. Het is geen lange rit, 74 mijl is goed te doen en dan hebben we ruimte voor 2 stops.

We hebben voor het eerst een wekker gezet want we willen graag om 9 uur rijden. Gisteravond alle koffers weer netjes ingepakt. Dit klinkt erger dan dat het is want we hebben 3 grote tassen en 2 rolkoffers. Nog een laatste keer pannenkoeken bakken en dan op naar Plymouth want daar is een mega Walmart waar we,  flink willen inslaan. Het uitzicht onderweg is vergelijkbaar met gisteren. Veel bos en weinig vergezichten. Aan de kleur blauw van de lucht weet je dat je ind e buurt van de zee bent.

De plaatsnamen onderweg zijn heel Engels, we komen langs Weymouth (waar we in 2016 in de UK op vakantie waren), Holbrook en Pembroke.
De Walmart zit op een groot commercieel park met nog een groot aantal superstores. Gelukkig ook een Starbucks dus eerst koffie. Laatste kans om de Boston beker te scoren maar ik doe het toch niet. We kunnen er maar 1 of 2 meenemen dus ik wacht in ieder geval op New York.

In de Walmart moeten we ons even oriënteren. Het food gedeelte is niet zo groot als we verwachten, voor de rest kun je er alles krijgen wat je maar wilt. Van verse maden op de visafdeling tot een complete nieuwe garderobe (Primark stijl) en alles voor je huis, trailer of tuin.

We starten met de zoektocht naar een koelbox. Natuurlijk helemaal aan de andere kant van de winkel. Goed voor de stappen! Dan de rest van het lijstje af. Water, andere drankjes, picknick spullen, broodbeleg, lekkere dingen (chips, koekjes etc) en dan op zoek naar fruit. Heerlijke aardbeien, mango, een komkommer (is ie weer) en wortels. Iedereen heeft er zin in.
De vieze smaakjes cornflakes en popcorn laten we staan.




We halen een baal ijs voor in de koelbox en hebben nog een gezellig praatje met een oude dame. Ze geeft ons tips voor leuke strandjes en belooft ons dat we walvissen gaan zien.

Als we de buit binnen hebben gaan we door naar de volgende stop: Plimoth Plantation. Dit is maar een klein stukje rijden en onze navi loodst ons weer feilloos door het drukke verkeer.
Als we aan komen rijden zien we een picknick bankje onder een boom staan. Mooi plekje voor ons!                                                                                           

We zijn  bij openlucht museum Plimoth Plantation in Plymouth. Hier komt het verhaal van de Pilgrim Fathers en hun overtocht naar Amerika tot leven. In 1620 vertrok vanuit Plymouth in de UK een groep Leidenaren en Engelsen, op het schip de Mayflower, voor een lange en barre tocht naar het nieuwe land. Ze vluchten voor de Engelse koning omdat zij hun eigen geloof wilden blijven uitoefenen. Puriteins, volgens de Bijbel en niet conform bedachte regels.  

Zij stichten in New England de eerste kolonie die constant bewoond zou blijven. De Pilgrims kwamen in de winter aan en konden geen eten vinden. Door vorst en sneeuw konden ze geen huizen bouwen. De helft van de bemanningsleden en reizigers stierf. De hulp van de oorspronkelijke bewoners, de Wampanoag indianen zorgde voor een ommekeer. Zij brachten eten en lieten zien welke gewassen verbouwd konden worden en waar de vis gevangen kon worden. 

Dit wordt nog elk jaar gevierd met Thanksgiving. Mocht je hier meer over willen weten: een mooi achtergrind artikel lees je hier:

https://www.nemokennislink.nl/publicaties/thanksgiving-een-nederlandse-erfenis/

Het museum toont zowel Wampanoag hutten als een Engels dorp. We gaan eerst op bezoek bij de Wampanoag. We zien hun hutten, er is evrschil tussen zomer en winterhutten. Er zijn plekken waar eten wordt gemaakt, en we zien hoe een houten kano wordt gemaakt. Er zijn nog 6 tot 10.000 Wampanoag indianen in de USA. Een aantal vertelt ons vandaag over het leven van toen. Ze dragen kleding uit die tijd en de lendelapjes van de mannen spreken tot de verbeelding. De meiden hopen dat ze niet te ver bukken (of juist wel?). Olivia ontdekt dat ze er een soort broekje onder dragen. Gelukkig maar.
                                                                             

Annabel mag nog even een cape van stinkdier om. In het bezoekerscentrum treffen we een mevrouw de de hoofdtooien van de krijgers maakt. Van hertenvacht en ze naait het aan elkaar met pezen van herten.

Dan lopen we door naar het Engels/Nederlandse dorp:

Ook hier zijn mensen in kleding uit de 17e eeuw te bewonderen. We komen net op tijd voor de militaire dril. Een groep toeristen staat met grote houten speren opgesteld om te gaan marcheren. Blij dat wij daar niet tussen staan want het ziet er heel zwaar uit. De huisjes zijn eenvoudig ingericht met overal een hoofdrol voor de bijbel.

Een mevrouw werkt in haar moestuin en een groepje meisjes zingt liedjes terwijl ze hun verstel werk doen.

Met deze meneer hebben we een heel gesprek. Hij vraagt wat we voor werk doen en bouwt daar een heel verhaal over. Hij denkt dat we voor arme wezen zorgen en legt ons uit hoe Olivia in die tijd, als ze wees was geweest, waarschijnlijk was verhandeld. Ze had nog 8 jaar als dienstmeisje ergens moeten werken en was dan met een kleine bruidsschat aan de eerste de beste vent uitgehuwelijkt.

Hij is zelf pelshandelaar en baalt dat hij Engels is en niet onder de regels van de VOC valt. Blijkbaar zijn die beter dan die van de bevelhebbers van de koning. Nog een paar jaar hard werken en dan is hij zijn eigen baas.

Het wa een heel interessant en leuk bezoek. Ik heb nu alleen snel foto's van de iphone erbij gezet, zal later betere zoeken.




Nu door naar Cape Cod. Nog 38 mijl en dan zijn we er. Onderweg zien we weer prachtige houten huizen in die typische New England stijl. We rijden langs fixeruppers en langs mansions. Gezellig naast elkaar. De Ambassador Inn ligt in South Yarmouth en ziet er prima uit. De kamer is iets kleiner maar de bedden zijn comfi. Nu nog wat eten en dan zwemmen want daar kijken de meiden al de hele week naar uit!

Vlak bij het hotel zit een echte pizzeria waar heerlijke dunne houtoven pizza's gemaakt worden. Mario gooit het deeg hoog in de lucht.
Sufferds die wij zijn, trappen we toch nog in de formaten. We nemen 3 grote en een kleintje. De grote is alleen 2 keer zo groot als eerst aangewezen dus veel te veel.

Op de veranda bij het hotel zitten ook wat locals uit te puffen van het werk en we delen met hen. Meteen zijn we beste vrienden met Jake en zijn kornuiten, gezellig hoor.

Jur en ik gaan uitpakken en de meiden gaan zwemmen. Buiten vinden ze te koud, het is nog een graad of 24, dus watjes zijn het wel. Heel fijn dat er ook een binnenzwembad is, met whirlpool! Hier houden we het wel even uit. Morgen geen plannen, behalve chillen op het strand. Goed vooruitzicht!