Dag 4 - over heksen en kunst, een dagje Salem by train

Het is gelukt! Vanochtend worden we om 7:00 wakker en hebben we allemaal heerlijk geslapen. We worden er meteen traag van want het duurt nu even voordat we aan het ontbijt zitten en vervolgens klaar zijn om te vertrekken. Ach zo heft elk voordeel zijn nadeel.

De hotel shuttlebus zet onsaf op metrostation Andrew en van daaruit gaan we naar North Station. Overal ontmoeten we hele aardige mensen die ons de weg wijzen en helpen bij het kaartjes kopen. We hebben nog tijd voor koffie op het station en dan all aboard the Salem Express.

We hebben Uno bij ons en vermaken ons prima in de trein. Onze kaartjes worden nog op de ouderwetse manier, met een echte kniptang, gecontroleerd. De conductrice neemt haar baan en haar pet zeer serieus.

We hebben een zitje voor 6 personen, dus dat is heel gezellig. Het uitzicht is, zodra we Boston uit zijn, niet zo spectaculair. De rit duurt een kleine 45 minuten.

Salem: Dit plaatsje is beroemd door de heksenprocessen die hier eind zeventiende eeuw gehouden werden. In Salem, in het jaar 1692, gebeurden rare dingen. In de Puriteinse gemeenschap was geen ruimte voor spel en vermaak en met name de meisjes werden erg kort gehouden. Een groepje luisterde bij het haarvuur naar verhalen van slavin Tigiba, zij kwam uit het Caraïbische gebied. Ze vermaakt de tieners met verhalen over voodoo en hekserij. Betty en Abigail, de dochter en het nichtje van dominee Parris begonnen zich na een tijdje wel erg vreemd te gedragen. Dr Griggs werd er bij geroepen maar hij constateerde geen ziektes, de term “bezeten” viel al wel. Betty en Abigail bleven echter raar doen en al snel gingen andere kinderen hen nadoen. Sommigen blaften als honden en anderen lieten zichzelf op de vloer vallen en kregen aanvallen. Eén kind probeerde zelfs in het haardvuur te kruipen. Nog een ander gaf aan dat de Duivel achter haar aanzat. De volwassenen geloofden al snel dat de Duivel inderdaad naar hun kleine dorpje was gekomen.

De kinderen beschuldigden een aantal dorpelingen van hekserij en gaven aan dat er spreuken tegen hen waren gebruikt. Tovenarij! De dorpelingen verzamelden zich in het dorpshuis om deze heksen te vinden en te straffen. De kinderen gaven intussen hun buren aan, zij zouden de heksen zijn. Angst verspreide zich door het dorp. De Duivel was in Salem. De zogenaamde witchtrials, de rechtszaken duurden 3 maanden. 156 mensen werden aangeklaagd. 19, 14 vrouwen en 5 mannen, werden er opgehangen. Een man werd gedood door verdrukking. Er werden zelfs 2 honden opgehangen omdat de kinderen aangaven dat deze het “boze oog” aan hen gegeven hadden.

Het was een tijd van massahysterie, de rechtbank geloofde in de Duivel, in dromen en visioenen en de tiener meisjes. In drie maanden tijd werd een heel dorp en het leven van de inwoners op de kop gezet. De rechtszaken stopten pas toen de vrouw van Gouverneur William Phipps ook was beschuldigd en als heks werd aangewezen. Dit ging de man te ver en hij hief de rechtbank op. De heksenjacht was over. Een Superior Court of Justice werd aangesteld en deze deed niet aan bewijsmateriaal verkregen uit dromen en visioenen. Iedereen die nog gevangen zat in afwachting van zijn rechtszaak werd vrijgelaten, de mensen die al veroordeeld waren en op de galg wachtten kregen pardon. Het gedoe was definitief over.

In het Salem Witchcraft museum wordt die verhaal aan de hand van scenes met poppen vertelt. Ook horen we hier meer over de geschiedenis van hekserij in zijn algemeen. Het lijkt erop dat met name vrouwen door de eeuwen heen de sjaak zijn geweest. Kundige vroedvrouwen waren concurrentie voor mannelijke artsen en werden dan van hekserij beschuldigd. Ook als de macht van de kerk in het gedrag kwam werd er gauw over hekserij gesproken.

Om te begrijpen hoe het toen zover heeft kunnen komen moet je de tijd waarin het gebeurde in ogenschouw nemen. Het leven was ruig in de zeventiende eeuw. Mensen geloofden sterk in goed en kwaad en in de Duivel. Er was rivaliteit tussen Salem Village en Salem Town en er was net een uitbraak van pokken geweest. Ook het gevaar van een aanval van indianen gaf dagelijks druk. Dit alles bij elkaar zorgde voor een vruchtbaar klimaat voor angst en verdachtmakingen. Iedereen die ook maar een beetje anders was of deed was al verdacht. Binnen no time zaten de gevangenissen dan ook vol met 150 mensen uit dorpen rondom Salem wiens namen werden “uitgeroepen” tijdens de aanvallen van de tiener meisjes, als zijnde de veroorzakers van hun pijn. En hekserij was een overtreding die werd bestraft met de doodstraf in die dagen. In deze tijd willen we allemaal liever geen dreuzel zijn en wachten we nog steeds op onze Zweinstein brief.

So far de geschiedenis, tijd om het plaatsje verder zelf te ontdekken. De architectuur is typisch voor dit gebied, veel houten huizen. Bijna overal hangen Amerikaanse vlaggen of speciale banieren aan de huizen. We spotten aparte bejaardenhuizen voor mannen en vrouwen, ongezellig hoor!

We picknicken in het hart van Salem, in het grote park. Het is een graad of 24, echt een heerlijke temperatuur voor ons.

Ook hier ontkomen we niet aan de vaccinatiediscussie. Mensen mogen hun kinderen gratis laten inenten in deze kliniek.

Ook in Amerika is men bang voor grootschalige mazelen uitbraken.

In het centrum kopen we op de Farmers Market aardbeien en een komkommer. Eten is echt heel duur in de USA en vet en zoet overheersen. Vandaar ook onze picknicks, we hebben gewoon geen zin in al die vette troep. Ik voel me soms wel net Oude Oma Smid, met mijn mesje en keukenrol op een bankje appels schillen en komkommers 🤭. Maar alles voor het goede doel natuurlijk. Ik heb nog geen stekjes die ik met me meesleep dus het kan nog erger, haha.

 Dit is een van de oudste huizen van New England, het John Ward huis. Dit stamt uit ca 1684. Het stond tegenover de gevangenis waar al die arme "heksen" werden opgesloten.

Op The Burying Point is de memorial voor de opgehangen heksen. Dit is de oudste begraafplaats van Salem, ook uit 1637. De leidende rechter van de witchcraft trials, John Hathorne , ligt hier begraven. Ook Captain Richard More ligt hier, hij was een passagier op de Mayflower, het schip met Engelse en Nederlandse kolonisten dat in 1609 aankwam in Plymouth. Hier gaan we ons overmorgen in verdiepen.

 Bijzonder om te zien dat bij alle grafstenen van militairen een Amerikaanse vlag stond. Ook al is de betreffende soldaat al mer dan 250 jaar geleden overleden.

De eerste opgehangen heks was Bridget Bishop. Het is echt een fascinerende geschiedenis. Hoe meer ik er over lees en nu dan zie, hoe boeiender het is. Ook het leven van die eerste kolonisten spreekt enorm tot mijn verbeelding.

 

Vanaf het terras waar we wat drinken zie ik een winkeltje met mooie prints in de etalage. Laat dat nu net mijn ultieme souvenir zijn! Nog leuker als blijkt dat de eigenaar aanwezig is, de kunstenaar blijkt te zijn en de prints worden in de winkel gezeefdrukt. Hij vindt het een leuk idee dat zijn werk ook in Amersfoort komt te hangen.

https://www.rustyandingridcreativecompany.com/


We vinden een leuk restaurant waar we heerlijk buiten in het zonnetje genieten van lekker eten. Fijne salades en gegrilde kip.

Dan weer terug met trein en metro naar Boston. Morgen pikken we de huurauto op, zin in! Maar nu eerst lekker slapen, dromen van bezemstelen en toverspreuken!